Medine âlimlerinin önderi kabul edilen Mâlikî mezhebinin de kurucusu olan İmam Mâlik b. Enes’in, Hicri 2. yüzyılın ortalarında devrin Abbasi halifesi Ebû Câfer el-Mansûr’un tavsiyesi üzerine kaleme aldığı ve hazırlığı yıllar süren Muvatta’ adlı kitabı, müellifine aidiyeti kesin olan ve düzenli bir tertibe sahip ilk hadis kitabıdır. Muvatta’dan sonra yazılmış hadis kitapları, bu eser örnek alınarak hazırlanmıştır. Diğer taraftan İmam Mâlik, o kadar kabul görmüştür ki Muvatta’da geçen hadislerin çoğunluğu Kütüb-i Sitte müelliflerinin eserlerinde yer almıştır. Hadis-i şeriflerin yanı sıra, sahabe ve tâbiûn fetvaları ile birlikte İmam Mâlik’in geniş olarak yer tutan görüşleri, insanların kullanımına sunulan bir fıkıh /ahkâm/ İslam hukuku kitabı işlevi görmüştür. Hatta bu özelliğinden dolayı Abbasi halifeleri Mehdi ile Harun er-Reşid, Muvatta’nın çoğaltılarak İslam coğrafyasının tüm beldelerine hukuki uygulamalarda bir başvuru kaynağı olması için gönderilmesini istemişlerdir. Buhârî’den önceki bir dönemde İmam Şâfiî’nin “yeryüzünde Allah’ın Kitab’ından sonra en sahih kitap”, Abdullah bin Vehb’in de “insanlara en yararlı eser” olarak nitelediği Muvatta’; İbn Abdilberr’in de ifade ettiği gibi içindeki hadislerin şerhi, ricâli, lugat yönünden garîb kelimeleri ve fıkhî açılımları açısından üzerinde âlimlerin en fazla çalışma yaptıkları ve eserler verdikleri yegane başvuru kaynağıdır.