Uygarlıkların çeşitli merhalelerinde başka uygarlıklardan o veya bu şekilde etkilenmeleri tabii bir husustur. Her sağlıklı ve kendi değerlerine güvenen uygarlık gibi İslam uygarlığı da civarındaki kültür havzalarıyla etkileşmeye girişmiştir. Ancak onu “İslam” uygarlığı olarak diğerlerinden ayıran bir özellik vardır ki, temellerinin Kur’an ve sünnete dayanmış olmasıdır. İslam uygarlık tarihi boyunca bütün gelişme ve farklılaşmalar İslam’ın bu temelleriyle düşünüldüğünde bir anlam ifade ederler. Zaten kendisinden önceki semavi dinlerin doğrulayıcı ve kemale ermiş son şekli olması yanısıra, temel ilkesi olan tevhidin evrenselliği sebebiyle esasen belli bir zaman ve mekanla bağlılığı bulunmayan İslam’ın çeşitli uygarlık ve düşünce sistemleriyle temas kurması, onun özgürlüğünü zedelemediği gibi, evrenselliğinin de tabii bir sonucudur.

İslam uygarlığının özgün olmayıp, diğer uygarlıklardan alındığı, Emeviler ve özellikle Abbasilerle başladığı gibi tezleri ileri süren Batılı araştırmacıların, asıl niyetleri itibariyle bu uygarlığın temelinde yer alan Kur’an ve sünneti gözardı etmek veya gözlerden kaçırmak istediklerini belirtmek ihtiyacı vardır.